“Sana nga. Nakakapagod din kasing maging playboy. Ang sarap palang maging normal,” nakangiting sabi ko. Kaya oras talaga na mahanap ko si Betty, magse-seryoso na ko. Aayusin ko na ang buhay ko.
                              

                              
          “By the way. Nasabi nga rin pala ni Jan Avril na favorite daw tayong banda ng kapatid niya. So, I think, we should call the little girl up onstage and let her sing with us. What do you think?”
                              

                              
          “That’d be great. I heard Jan Avril’s sister has some brain disease. Sayang lang at hindi natin naging member si Avril, siguro mas masaya ngayon yung kapatid niya. What’s his sister’s name?”
                              

                              
          Tiningnan ako ni Terrence sa mga mata ko na parang may kakaiba siyang pinapakahulugan. Pero kung ano man yun, wala akong ideya. “Her name is…
                              

                              

                              

                              
         Midori.”
                              

                              

                              
*
                              

                              

                              
           “Midori!”
                              

                              
          Nagpalingon-lingon ako sa paligid ko para tingnan kung sinong tumawag sa ‘kin. Parang narinig ko kasi ang pangalan ko. Pero wala naman akong nakitang tao na kakilala ko dito sa mall. Kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad.
                              

                              
          “Midori!”
                              

                              
          Tumingin ako sa likod ko dahil parang doon nanggaling yung boses. Pero wala naman akong nakita kundi mga taong hindi ko kakilala.
                              

                              
          “Bulaga!”
                              

                              
          “Ay! Kabayong buhay!” napahawak ako sa dibdib ko sa gulat nang pagharap ko para magpatuloy na ulit sa paglalakad ay nakita ko na lang sa unahan ko si Dwaine. “Ano ba naman Dwaine! ‘Wag ka ngang manggulat diyan!”
                              

                              
          Tumawa siya nang mahina. “Ano? Tara na?”
                              

                              
          “Saan?”
                              

                              
          “’Di ba hinatid ka na ng Daddy at Mommy mo sa ospital? Tapos ikaw na matigas ang ulo, nagpunta pa dito sa mall. Sinusundo kita katulad ng sabi ni Tita Meg sa ‘kin.”
                              

                              
           “Eh? Inutusan ka ni Mommy na sunduin ako?”
                              

                              
          “Oo. At sabi ni Kuya Avril sa ‘kin, nandito ka daw para bumili ng concert tickets ng Kyela Marjorene kaya tara na,” inakbayan ako ni Dwaine at naglakad na kami papunta sa ticket outlet. “Bumili na tayo para maihatid na kita sa ospital.”
                              

                              
          Tiningnan ko siya nang masama.
                              

                              
          “O, ano ‘yang tingin mo na ‘yan?”
                              

                              
          “Yung totoo… sumisipsip ka sa ‘kin ‘no? Kasi gusto mong ibili kita ng VIP ticket!”