“Nice meeting you, Betty! I am Maisen! Maisen de la Fuente of Kyela Marjorene!” Sinubukan kong ipakilala sa kanya kung sino talaga ako. Nagbabakasakali akong babalik siya ‘pag nalaman niya akon pala si Maisen de la Fuente pero hindi. Hindi man lang niya ko nilingon.
                              

                              
          Maya-maya pa ay may narinig akong ingay. Nalimutan kong marami nga palang tao doon. Narinig nila kung sino ako. Maya-maya pa ay may lumapit na dalawang babae sa akin at nagtanong kung pwedeng mag-pa picture. Pumayag ako. Pero nang lingunin ko ulit si Betty sa kung saan siya naglalakad kanina, nawala na siya. Hindi ko na siya nakita.
                              

                              
          Hindi nagtagal ay dumami na ang taong pumalibot sa akin. Nagpalingon-lingon ako, nagbabakasa-sakali ulit na nandun rin si Betty, nakikigulo. Pero wala siya.
                              

                              
          “3…2…1… Whooooo!”
                              

                              
          Napalingon ako sa kalangitan. Nagsimula na ang fireworks display. Pero hindi ko na kasama si Betty.
                              

                              

                              
*
                              

                              

                              
          “Kuya, sorry. Bukas na lang tayo mag-usap. Nandito naman ako kina Jane ngayon. Safe naman ako dito eh.”
                              

                              
          “I just can’t believe that you’re still roaming at this late time of the night.”
                              

                              
          “Sorry, Kuya.”
                              

                              
          “Sige na. Matitiis pa ba naman kita? Basta ‘wag ka diyang aalis bukas ha. Ako mismo ang susundo sa’yo dyan. Clear?
                              

                              
          “Clear.”
                              

                              
          “K. Bye. I love you! Take care, okay?”
                              

                              
          “I love you too! Sorry, Kuya.” Ibinaba ko na ang telepono. Akala ko talaga sobrang magagalit na sa ‘kin si Kuya Avril. First time kasing ginabi ako nang uwi. Hindi ako dumiretso sa bahay dahil nalulungkot talaga ako ngayong gabi. Lalo naman akong malulungkot kung uuwi ako ngayon tapos ipagtatapat ko pa sa kanila ang tungkol sa sakit ko.
                              

                              
         Bukas ko na lang siguro gagawin yun.
                              

                              
          “Magkwento ka nga! Sa’n ka ba galing?” Dumapa si Jane sa kama niya at humarap sa ‘kin.
                              

                              
          Tiningnan ko lang siya nang malungkot.
                              

                              
          “O, anong drama ‘yan? Saan ka ba nagpunta? Nag-date ba kayo ni Shian?”
                              

                              
          “’Wag ka ngang patawa, Jane.”
                              

                              
          “Ito naman! ‘Di mabiro! Meron ka ba? Bakit parang bad mood ka?”
                              

                              
          “Eh… Kasi naman!”